Batterij Saltzwedel-neu

De Batterij Saltzwedel-neu behoorde tijdens WO II tot de Marine Artillerie Abteilung 204 die aan onze kust meerdere batterijen telde. Zoals vele andere batterijen dankt ze haar naam aan een bekende of  belangrijke figuur uit de Duitse geschiedenis. In dit geval gaat het om de duikbootcommandant Reinhold Saltzwedel uit de Eerste Wereldoorlog.

In de jaren 1941 en 1942 werd de batterij Saltzwedel-neu volledig uitgebouwd. Zij bestond uit een centrale observatie- en commandopost, vier geschutsbeddingen en twee bunkers met veldgeschut dat de flanken moest verdedigen. Er was luchtafweer aanwezig en de batterij beschikte over twee tot drie zoeklichten. Radarinstallaties waren niet voorzien. De soldaten sliepen in personeelsbunkers en verbleven overdag in barakken. De bouwwerken waren onderling met elkaar verbonden door een stelsel van loopgangen.

De meeste van deze elementen zijn nog aanwezig. De artilleriestukken kregen opnieuw een plaats in de oude stellingen. Veel bunkers werden gerestaureerd en opnieuw ingericht met authentieke objecten. De Batterij Saltzwedel-neu is een schoolvoorbeeld van de Atlantikwall. Door haar goede staat van conservatie kan zij gerekend worden onder de belangrijkste Europese Musea gespecialiseerd in militaire verdedigingswerken.

Atlantikwall
Atlantikwall
Atlantikwall
Atlantikwall
Atlantikwall